Adopcja w najlepszym interesie dziecka
W poprzednim artykule przedstawiłem ogólne przepisy dotyczące testu prawnego adopcji.
Jak określono w The Legal Test for Adoption, test, który należy zastosować w odniesieniu do decyzji o zwolnieniu dziecka do adopcji, jest dwojaki. Po pierwsze, sąd musi być przekonany, że adopcja leży w najlepszym interesie dziecka, a po drugie, musi zdecydować, że rozsądny rodzic wyraziłby zgodę na taką adopcję.
W tym artykule przedstawię prawo w odniesieniu do pierwszego testu, a mianowicie sąd musi być przekonany, że adopcja leży w najlepszym interesie dziecka.
Sędzia McFarland w wyroku wydanym w dniu 4 stycznia 2019 r. (A Mother & A Health and Social Care Trust & A Father) określił test prawny umożliwiający wydanie nakazu adopcji.
Była to sprawa, w której działała kancelaria PA Duffy & Co Solicitors.
Przed dokonaniem przeglądu orzecznictwa dotyczącego adopcji McFarland J zauważył, że angielskie orzecznictwo po 2002 r. musi być interpretowane z uwzględnieniem zmian w ustawodawstwie. Chociaż prawo dotyczące nakazów opieki jest praktycznie identyczne w obu jurysdykcjach, prawo dotyczące adopcji było praktycznie identyczne do 2002 r., Sekcja 1(2) ustawy o adopcji i dzieciach z 2002 r. stanowi obecnie, że: "the paramount consideration of the court must be the child's welfare throughout his life"/ chociaż zwiastowało to podniesienie dobra dziecka do statusu nadrzędnego w Anglii w przeciwieństwie do najważniejszego czynnika w Irlandii Północnej, jestem zdania, że angielskie orzecznictwo nadal ma pewne znaczenie dla kwestii związanych z tą sprawą.
Orzecznictwo w odniesieniu do ogólnego podejścia, jakie należy przyjąć w odniesieniu do decyzji adopcyjnych i decyzji dotyczących nakazu opieki obejmujących planowanie opieki nad trwałością w drodze adopcji, jest obecnie dobrze ugruntowane. Kerr LCJ w sprawie AR -v- Homefirst Community Trust [2005] NICA 8 w [77] stwierdził, że
"Odebranie dziecka rodzicom jest uznawane (...) za drakoński środek, który powinien być podejmowany tylko w najbardziej istotnych okolicznościach".
Sąd Najwyższy w sprawie Re B (dziecko) [2013] UKSC 33 użył podobnego języka, określając test, który ma być stosowany przez każdy sąd rozważający planowanie opieki obejmującej adopcję. Lord Kerr w [115] mówił o potrzebie rozważenia kwestii proporcjonalności i stwierdził, że "decyzja, czy dany wynik jest proporcjonalny, wymaga zadania sobie pytania, czy jest to naprawdę konieczne?" . Lord Neuberger uznał tego rodzaju nakaz za "ostateczność" (w [73]) i "gdy wszystko inne zawiedzie" (w [104]), a Baronessa Hale powiedziała o teście - "tylko w wyjątkowych okolicznościach i gdy jest to motywowane nadrzędnymi wymogami dotyczącymi dobra dziecka, krótko mówiąc, gdy nic innego nie zadziała". (w [198]). Często cytowana fraza baronessy Hale "nic innego nie zrobi" weszła teraz do leksykonu prawnego, osiągając status ikony, jednak McFarlan LJ wRe W (A child) [2016] EWCA Civ 793 at [68] zauważył, że
"wyrażenie to jest pozbawione znaczenia i potencjalnie niebezpieczne, jeśli jest stosowane jako samodzielny, skrótowy test oderwany od ogólnej oceny dobra dziecka, a nawet zamiast niej. Używane prawidłowo, jak wyjaśniła baronessa Hale, wyrażenie "nic innego nie wystarczy" jest ni mniej, ni więcej, tylko użyteczną destylacją testu proporcjonalności i konieczności zawartego w EKPC i odzwierciedlonego w potrzebie nadania nadrzędnego znaczenia dobru dziecka przez całe jego życie".
Black LJ w Re P (Care Proceedings: Balancing Exercise) [2013] EWCA Civ 963 podkreśliła w [107] potrzebę przeprowadzenia przez sąd odpowiedniego wyważenia w celu ustalenia konieczności wydania nakazu adopcji, co określiła jako "analizę proporcjonalności".
Chociaż Lord Neuberger w Re: B (powyżej) w [104] stwierdził, że "chociaż interesy dziecka w sprawie adopcyjnej są "nadrzędne" ..., sąd nie może nigdy tracić z oczu faktu, że interesy te obejmują wychowanie przez jej naturalną rodzinę, najlepiej jej naturalnych rodziców lub przynajmniej jednego z nich ", nie stworzyło to żadnego domniemania na korzyść naturalnej rodziny. McFarlane LJ w sprawie Re:H (dziecko) [2015] EWCA 1284, a następnie w sprawie Re:W (dziecko) (powyżej) bardzo stanowczo odrzucił taką koncepcję. W Re:W (dziecko) w [71] stwierdził, że
"powtarzające się odniesienie do "prawa" dziecka do wychowania przez jego naturalną rodzinę lub założenie, że istnieje domniemanie w tym zakresie, musi zostać stanowczo i wyraźnie odrzucone. Takie "prawo" lub domniemanie nie istnieje. Jedynym prawem jest to, aby ustalenia dotyczące dziecka były określane z nadrzędnym uwzględnieniem jego dobra przez całe życie w sposób proporcjonalny i zgodny z potrzebą poszanowania wszelkich praw wynikających z art. 8".
Aby umieścić tę kwestię w kontekście decyzji Sądu Najwyższego w sprawie Re:B (dziecko) (powyżej), stwierdził on dalej w [73].
"Być może pewne zamieszanie prowadzące do idei domniemania istnienia rodziny naturalnej powstało w wyniku użycia wyrażenia "nic innego nie wystarczy", ale wyrażenie to nie ustanawia domniemania ani prawa na rzecz rodziny naturalnej; to, co robi, co najważniejsze, to wymaganie, aby równowaga dobra dziecka została podjęta po rozważeniu zalet i wad każdej z realistycznych opcji, w taki sposób, aby adopcja była wybierana jako droga dla dziecka tylko wtedy, gdy wynik ten jest niezbędny do zaspokojenia potrzeb dziecka i jest proporcjonalny do tych potrzeb".
W tym konkretnym przypadku kancelaria P.A Duffy & Co z powodzeniem broniła wniosku Trust o wydanie nakazu adopcji w imieniu ojca.
Jeśli Ty lub ktoś, kogo znasz, został dotknięty kwestiami poruszonymi w tym artykule, nie wahaj się skontaktować z naszym zespołem prawnym w P.A. Duffy & Co. Solicitors. Posiadamy zespółprawników specjalizujących się w prawie adopcyjnym, którzy zapewnią fachowy wgląd w proces adopcji w Wielkiej Brytanii i dostosują nasze usługi do Twoich potrzeb.