Okres przedawnienia w sprawach o obrażenia ciała w Irlandii Północnej i Republice Irlandii

Okres przedawnienia w Irlandii Północnej jest regulowany przez The Limitation (Northern Ireland) Order 1989. Zasadniczo okres przedawnienia biegnie przez trzy lata od daty urazu lub trzy lata od daty powzięcia wiedzy (tj. kiedy powód po raz pierwszy dowiedział się o wszystkich poniższych okolicznościach):

Irlandia Północna

• Uraz, o którym mowa, był znaczący, tj. rozsądnie uznałby go za wystarczająco poważny, aby uzasadnić wszczęcie postępowania sądowego;

• Uraz był całkowicie lub częściowo spowodowany działaniem lub zaniechaniem pozwanego;

• tożsamości oskarżonego, oraz

• Tożsamości tej osoby i wszelkich istotnych dodatkowych faktów, jeśli twierdzi się, że szkoda została spowodowana przez kogoś innego niż pozwany.

 Istnieją przypadki, w których roszczenia z tytułu obrażeń ciała mogą wykraczać poza trzyletni limit, takie jak wypadki za granicą i wypadki poniesione podczas podróży międzynarodowych. Niemniej jednak, w większości przypadków sąd weźmie pod uwagę datę powzięcia wiedzy, która jest najczęściej wykorzystywana w sprawach dotyczących chorób zawodowych i zaniedbań medycznych. Sąd weźmie pod uwagę wiedzę powoda o zdarzeniu i wszystko, co można było racjonalnie przypuszczać, że mógł on odkryć samodzielnie lub z pomocą porady eksperta. W związku z tym czas zacznie biec od daty uzyskania wiedzy, jeśli sąd uzna, że powód mógł i powinien był uzyskać informacje wymienione powyżej.

Sąd ma jednak prawo przedłużyć ten termin zgodnie z art. 50 The Limitation (Northern Ireland) Order 1989. W przypadku roszczeń o naprawienie szkody na osobie sąd ma szerokie uprawnienia do uchylenia zwykłego trzyletniego okresu przedawnienia, jeśli wydaje się to słuszne. W trakcie tego procesu sąd wyważy stopień, w jakim zarówno powód, jak i pozwany mogą doznać uszczerbku, w szczególności;

• Czas trwania i przyczyny wszelkich opóźnień;

• Zakres, w jakim dowody mogą być mniej przekonujące, niż gdyby roszczenie zostało wniesione na czas;

• Zachowanie pozwanego po powstaniu podstawy powództwa oraz sposób, w jaki odpowiedział na wszelkie uzasadnione wnioski powoda o udzielenie informacji, które mogłyby pomóc w ustaleniu podstawy powództwa, tj. skargi na lekarza lub Trust.

• Czas trwania jakiejkolwiek niepełnosprawności doznanej przez powoda po dacie naliczenia

• Zakres, w jakim powód działał szybko i rozsądnie, gdy tylko dowiedział się, że działanie lub zaniechanie pozwanego może stanowić podstawę do roszczenia o odszkodowanie.

• Kroki podjęte przez powoda w celu uzyskania porady medycznej, prawnej lub innego eksperta oraz charakter otrzymanej porady

 Istnieją różne zasady, które mają zastosowanie do nieletnich i wnioskodawców na mocy ustawy o zdolnościach umysłowych (Irlandia Północna) z 2016 roku. W przypadku osób niepełnoletnich czas nie zaczyna biec przed ukończeniem przez nie 18. roku życia. Następnie powód ma kolejne 3 lata na wniesienie roszczenia. W przypadku osób o niesprawnym umyśle, czas nie rozpocznie biegu, jeśli były one niepełnosprawne w dniu, w którym nastąpiło działanie, tj. jeśli dana osoba jest niepełnosprawna w wyniku wypadku, czas nie rozpocznie biegu do czasu jej powrotu do zdrowia.

Republika Irlandii

Zasada obowiązująca w Republice Irlandii ma podobny charakter. Jednakże okres przedawnienia rozpoczyna się dwa lata po doznaniu urazu. Dlatego ważne jest, aby poszkodowany porozmawiał z prawnikiem przy najbliższej możliwej okazji po wypadku. W przypadku osób niepełnoletnich (poniżej osiemnastego roku życia) termin ten wynosi dwa lata od daty osiemnastych urodzin, jednak zaleca się podjęcie działań tak szybko, jak to możliwe, aby uniknąć niepotrzebnych opóźnień. Istnieją jednak wyjątki regulowane przez ustawę o przedawnieniu (poprawka) z 1991 roku. Ma to miejsce w okolicznościach, w których data popełnienia czynu niedozwolonego/obrażenia różni się od daty wykrycia czynu niedozwolonego/obrażenia, np. w przypadku roszczeń z tytułu zaniedbań medycznych.

Drugi wyjątek dotyczy spraw związanych z narażeniem na działanie azbestu i chorobami przemysłowymi. Ze względu na charakter urazów związanych z azbestem, osoby poszkodowane mogą nie wiedzieć, że doznały urazu związanego z azbestem, takiego jak międzybłoniak, przez wiele lat po narażeniu. W takich okolicznościach dwuletni okres przedawnienia rozpoczyna się od momentu, w którym powód dowiedział się, że doznał urazu związanego z azbestem.

Roszczenia dotyczące chorób zawodowych będą również podlegać tym samym zasadom. W przypadku obrażeń ciała, takich jak uraz związany z powtarzającym się przeciążeniem lub zespół cieśni nadgarstka, bieg przedawnienia rozpoczyna się od dnia, w którym u powoda zdiagnozowano uraz, który można przypisać zaniedbaniu strony, która była winna mu obowiązek opieki, tj. obowiązek opieki pracodawcy nad pracownikiem.